Ο Μαραθώνιος της Επιτυχίας: Η Ολυμπιονίκης της… ζωής, Κωνσταντίνα Αναστασοπούλου, εισάγεται στο Πανεπιστήμιο!

Κωνσταντίνα, καλησπέρα!

Καλησπέρα σας!

Καταρχάς, συγχαρητήρια για την επιτυχία σου και καλή αρχή στη φοιτητική σου
ζωή!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, έχω μεγάλη προσμονή για αυτή τη νέα αρχή στην
Πανεπιστημιακή ζωή και για τα φοιτητικά χρόνια που έρχονται.

Βλέπουμε πως οι περισσότεροι επιτυχόντες στην Ελλάδα, αλλά και στην
ELITEutoring, είναι μαθητές της Γ’ Λυκείου, 18 ετών. Πώς αποφάσισες να
επιτύχεις στις Πανελλήνιες κάνοντας το βήμα στα 26 σου;

Ο κύριος λόγος που με ώθησε σε αυτή την απόφαση ήταν το εργασιακό στην Ελλάδα
τα τελευταία χρόνια. Έχοντας συγκεκριμένες εμπειρίες σε διαφορετικά αντικείμενα
εργασίας, συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να εμπλουτίζει κάποιος το
βιογραφικό του με ένα πτυχίο Πανεπιστημιακού επιπέδου, καθώς αυτό προσδίδει
διαφορετική αντιμετώπιση στον εργασιακό χώρο και δίνει πιο πολλές προοπτικές,
γενικότερα. Υπήρξαν φυσικά και άλλες σκέψεις που με οδήγησαν σε αυτή την
απόφαση, όπως το να βάζω στόχους και να αποδείξω στον εαυτό μου πως όταν θέλεις
κάτι πολύ, σε όποια ηλικία, με όποια κούραση, μπορείς να το καταφέρεις και τα
όνειρα που μπορεί να έκανες μικρότερη μπορεί να ήρθε η ώρα να τα υλοποιήσεις.

Τι σε βοήθησε στην τελική ευθεία, ιδίως τους τελευταίους 2-3 μήνες αυτής της
μεγάλης προσπάθειας, να μην τα παρατήσεις;

Η κούραση την τελευταία περίοδο ήταν όντως πολύ μεγάλη, καθώς, συνδυαστικά με
τις Πανελλήνιες και τη φοιτητική ζωή που πλέον με περιμένει, εργάζομαι και στο
χώρο εστίασης. Πολλές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω και να πω πως το
Πανεπιστήμιο δεν είναι για μένα. Γιατί μεγάλωσα, γιατί δουλεύω, γιατί έχω
υπερβολική κούραση. Η σκέψη που με κράτησε να συνεχίσω μέχρι τέλους, ήταν να
μη χαραμίσω τον ως τότε κόπο μου. Το άγχος μου σίγουρα, ειδικά όσο πλησίαζα στο
τέλος, ήταν μεγάλο, αλλά έλεγα στον εαυτό μου πως πλησιάζει το τέλος και δε θα τα
παρατήσω, αλλά ταυτόχρονα μείωνα το στρες μου σκεπτόμενη πως κάνω την
προσπάθειά μου για μένα και αν τελικά αποτύχει δεν πειράζει, γιατί έστω το πάλεψα.

Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας σου;

Θα έλεγα πως, ακόμη και στις στιγμές που ένιωθα πως δεν ήταν αποδοτικό το
διάβασμά μου, ή δεν ήμουν  συγκεντρωμένη, εγώ συνέχιζα να προχωράω. Το
χειρότερο που θα μπορούσα να κάνω εκείνες τις στιγμές ήταν να σκεφτώ πως έχασα
χρόνο και να νιώσω τύψεις για αυτό, παγίδα στην οποία πέφτουν πολλά παιδιά που
δίνουν. Δεν το έκανα. Αυτό που έλεγα, λοιπόν, στον εαυτό μου, πολλές φορές για να 

αποθυμοποιησω αυτήν την στρεσογόνα διαδικασία, ήταν ότι αυτά που μελετώ για τις
Πανελλαδικές έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και πως μαθαίνω πράγματα που δεν
γνώριζα. Έτσι, προσπαθούσα να το βλέπω σαν κάτι ευχάριστο. Ήταν διάφορες,
λοιπόν, οι σκέψεις που με κρατούσαν, άλλες φορές με επιτυχία κι άλλες φορές όχι.
Σίγουρα οι Πανελλαδικές αποτελούν μια διαδικασία όπου βάζεις στον εαυτό σου όρια
και πρέπει να έχεις σε ισορροπία την ψυχολογία σου. Το πιο σημαντικό, όμως, που
πρέπει να αναφέρω, είναι η επιλογή της Καθηγητικής ομάδας. Επέλεξα την
Καθηγήτρια Μαρία Σοφία Παπαδρόσου, μια απόφαση που ήταν σίγουρα
καθοριστική για το τελικό αποτέλεσμα. Το να κατανοείς ποιοι Καθηγητές σου
ταιριάζουν κι ανταποκρίνονται σε αυτό που θέλεις να πετύχεις, μπορεί να κρίνει
πολλά – εγώ σίγουρα είμαι πολύ χαρούμενη για τις επιλογές μου. Τα κύρια
χαρακτηριστικά που διαπίστωσα στην Καθηγήτριά μου ήταν οι γνώσεις της, η
μεγάλη εμπειρία και η ενσυναίσθηση, ώστε να αντιλαμβάνεται κάθε φορά πώς
νιώθω και να μου δίνει τη δύναμη να παλέψω κι άλλο, κυρίως τις στιγμές που η
προετοιμασία για τις Πανελλαδικές γινόταν επίπονη. Είναι σίγουρα μια διαδικασία
δύσκολη, περισσότερο λόγω του εσωτερικού άγχους και λιγότερο λόγω της ίδιας της
προετοιμασίας των 4 πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων.

Είχες στήριγμα σε αυτό;

Το μεγαλύτερο στήριγμά μου ήταν το αγόρι μου, που πίστεψε πολύ σε μένα και ήταν
σίγουρος ότι θα τα καταφέρω, αλλά πιστεύοντας κιόλας πως θα ταλαιπωρηθώ
ψυχολογικά και σωματικά με μια τέτοια απόφαση στα 26 μου. Φυσικά, μέσω των
Πανελλαδικών γνώρισα ανθρώπους που μου ενίσχυσαν την αυτοπεποίθηση και με
βοηθούσαν να οργανωθώ και να πιστέψω ότι μπορώ να το κάνω. Η κ. Μαρία-Σοφία
Παπαδρόσου, η Καθηγήτριά μου, ήταν σε αυτή την προσπάθεια δίπλα μου,
ακριβώς με τον τρόπο που ήθελα. Βάζαμε μαζί μικρότερους στόχους και σταδιακά
τους υλοποιούσαμε, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι της προετοιμασίας για τις Πανελλήνιες,
ειδικά τους τελευταίους μήνες που το άγχος και η προσπάθεια εντείνονται;

Η διαδικασία γίνεται ακόμη πιο απαιτητική τις στιγμές που έχεις απομακρυνθεί από
το πρόγραμμα του διαβάσματος. Εκεί, η κ. Παπαδρόσου και πάλι, με την ουσιαστική
βοήθειά της αυτό το διευθετούσε. Φυσικά, το πιο σημαντικό τουλάχιστον για μένα,
ήταν ο τρόπος με τον οποίο με υποστήριζε συναισθηματικά. Όταν το διάβασμά μου
ήταν λιγότερο από αυτό που χρειαζόταν, με πίεζε εποικοδομητικά και με
συμβούλευε με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχω κίνητρο να μην τα παρατήσω, αλλά να
συνεχίσω. Αδιαμφισβήτητα, λοιπόν, ένα μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας μου ήταν η
συμμετοχή της σε αυτή τη προσπάθεια!

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελες να ευχαριστήσεις κάποιον για την
επιτυχία σου ή να την αφιερώσεις κάπου;

Θα ήθελα να ευχαριστήσω πραγματικά τη Δασκάλα μου, τη Μαρία-Σοφία και όσους
ανθρώπους γνώρισα μέσα από αυτή την διαδικασία. Ανθρώπους που αναγνωρίζουν
την προσπάθεια μου και με βοηθάνε με κάθε τρόπο. Η Δασκάλα μου τις στιγμές που
ήθελα να τα παρατήσω, είχε την τέχνη να με επηρεάσει με τον σωστό τρόπο για να
συνεχίσω, αποδεχόμενη, όμως, ταυτόχρονα τα όριά μου και την κούραση μου.
Επίσης, η οικογένειά μου κι οι φίλοι μου ήταν εκεί να στηρίζουν αυτή την

προσπάθεια, που βάσει των συνθηκών πήγε ομολογουμένως ανέλπιστα καλά. Είμαι
απόλυτα ευχαριστημένη από την απόδοση μου! Νιώθω πολύ χαρούμενη για την
απόφασή μου να αποδείξω στον εαυτό μου πως ακόμα και αν είναι δύσκολες οι
συνθήκες, αξίζει να προσπαθήσεις.

Σου ευχόμαστε ολόψυχα καλή σταδιοδρομία στη ζωή σου!

Σας ευχαριστώ θερμά.